Listopadowy weekend na Majorce

Majorka – wyspa, która nigdy nie była na liście moich podróżniczych celów. Jest to największa wyspa archipelagu Balearów, położona w basenie Morza Śródziemnego, słynąca z hucznych imprez i oblegana głównie przez Brytyjczyków, Niemców oraz Hiszpanów. Zaskoczyła mnie, zauroczyła i na pewno jeszcze tu wrócę, ponieważ 3 dni to zdecydowanie zbyt krótko, aby zwiedzić wyspę.

Po przylocie odebrałyśmy auto i ruszyłyśmy prosto na północ wyspy do miasteczka Valldemossa, które położone jest najwyżej na Majorce (437 m n.p.m.). Jadąc samochodem po wąskiej górskiej przełęczy w pewnym momencie dostrzega się pokrytą płytkami ceramicznymi dzwonnicę klasztoru La Cartoix oraz domy w barwie palonej gliny z zielonymi okiennicami. Miejscowość zawdzięcza swą wielką popularność XIX-wiecznym, sławnym „turystom” – Fryderykowi Chopinowi i George Sand. Do dzisiaj można obejrzeć w klasztorze fortepian Chopina. To miejsce zdecydowanie mnie zauroczyło cudownymi uliczkami, domami jak z pocztówki i zapierającymi dech widokami. To obowiązkowy punkt zwiedzania podczas podróży na Majorkę.

Jadąc dalej na północ dotarłyśmy do miasteczka Deia, które uważa się za najpiękniejsze na Majorce, a nawet w całej Hiszpanii. Rozsławione zostało przez Michaela Douglasa, który upodobał sobie to miejsce i nawet ma tu swoją posiadłość. To piękne miasteczko z domami z kamienia w miodowym kolorze jednak nie zachwyciło mnie aż tak jak Valldemossa czy Port de Soller, który był ostatnim punktem naszego programu podczas pierwszego dnia pobytu.

Port de Soller to osada rybacka, baza marynarki wojennej i kurort. Można tu również dotrzeć zabytkowym tramwajem, prosto ze stolicy wyspy. Podobno w sezonie jest tu bardzo tłoczno i gwarno. Nas przywitała sielankowa atmosfera – w tle zachodzącego słońca mogłyśmy zajadać się pysznymi owocami morza, delektując się  nieziemskimi widokami.

Kolejnego dnia przywitała nas piękna i słoneczna, choć wietrzna pogoda. Temperatura sięgała około 20 stopni Celsjusza. Po porannych pielęgnacjach i pysznym śniadaniu miałyśmy napięty plan. Tego dnia ruszałyśmy na północny wschód wyspy.

Pierwszym naszym przystankiem była miejscowość Pollenca, w której na głównym placu, w niedzielę odbywa się targ. Jej główną atrakcją jest długi ciąg szerokich, kamiennych schodów (Via Crucis, czyli Droga Krzyżowa), wysadzany okazałymi cyprysami, który wiedzie od centrum na Kalwarię, gdzie wznosi się kaplica. Ze szczytu roztacza się wspaniały widok na miasteczko, pobliskie doliny, góry oraz morze.

Jadąc dalej na północny wschód dotarłyśmy do bardzo przyjemnego miejsca Port de Pollenca. Warto zwrócić uwagę, że to jeden z tych kurortów, których rozbudowa jest pod ścisłą kontrolą, więc nie ma tu wieżowców i brzydkich bloków, a tylko przyjemna architektura śródziemnomorska. Jednak wiatr tego dnia nie odpuszczał 😉

Punktem docelowym tego dnia był Cap de Formentor. Przylądek jest najdalej wysuniętym na wschód punktem Majorki, a droga wiodąca w głąb górzystego półwyspu należy do najbardziej malowniczych na wyspie. Widok opadających do morza pionowo klifów oraz kryjących się u ich stóp zatoczek na długo pozostanie w pamięci. Osoby z chorobą lokomocyjną powinny przed jazdą zaopatrzyć się w odpowiednie leki, ponieważ nie jest to lekka trasa, jednak zdecydowanie warta zobaczenia.

Ten dzień zakończyłyśmy podziwiając barwny zachód słońca w port d’Alcudia. Jeszcze niedawno była to mała osada rybacka, teraz to jeden z największych kurortów na wyspie. Podobno w sezonie nie ma tu jak się ruszyć. My miałyśmy to szczęście, że mogłyśmy się cieszyć tym urokliwym miejscem z garstką innych turystów, jedząc tapas i popijając hiszpańskie wino.